งานศิลปะนี่ตามที่ฉันเรียนมา..เขาบอกว่าต้องมีครบ 3 ข้อ
หนึ่ง..มีมนุษย์ผู้สร้าง
สอง..มีตัวงาน
สาม…ต้องมีมนุษย์ผู้ได้เสพงานนั้น
ถ้าครบ 3 ข้อนี้แล้ว…จึงจะถือว่าเป็นงานศิลปะ…
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง…ข้อสามเป็นข้อสำคัญ คือการยอมรับของการเสพงานศิลปะนั้น.. ถ้ามีคนถูกใจแม้แต่คนเดียว ก็ถือว่าผ่านการเป็นศิลปะละ….
ความซาบซึ้งใจต่อศิลปะในคนแต่ละกลุ่ม แต่ละเพศ แต่ละวัย แต่ละยุค…นำมาเปรียบเทียบกันไม่ได้ดอกแม่ประไพ…
อย่าได้เหยียดกันเป็นอันขาด…
จะเพลงคลาสสิค จะเพลงแจ๊ส จะเพลงแร็ป…ฮิปฮอป เจแดนซ์ …
เหยียดรสนิยมคนอื่นที่ไม่ผิดกฎหมายและ/หรือไม่ได้ทำลายสังคม…
ก็ไม่ต่างกับการเหยียดผิว
คลู คลักซ์ แคลน ทางศิลปะ
ฉันฟังซิมโฟนี่ตอนขับรถอยู่เป็นประจำนะ..
แต่ฉันก็สนุกเวลาได้ยินเพลงคุกกี้เสี่ยงทาย…
ไม่ได้ซาบซึ้ง…แต่สดชื่นและเอ็นดู
พูดมายาวเหยียด…
ศิลปะ..ไม่ว่าแขนงใด…
ถ้าไม่ชอบ ก็เปลี่ยนช่องไป…ไม่ได้ยากอะไร…
มีคนที่ชอบอีกเยอะ ต้องเคารพเขานะ…
แล้วไม่เกี่ยวอะไรนักหนาหรอกกับความเป็นไทย ไม่ไทย..
กลวงไม่กลวง…ช่างกระแซะกันเสียจริง
มันก็แค่เป็นความบันเทิง…
คนที่เหยียดหยามคนอื่นในเรื่องบันเทิงแบบนี้…
ก็เป็นคนที่น่าเหยียดหยามด้วยแหละ…
ไร้เมตตา ไร้อารมณ์ขัน…
ย้ำอีกครั้ง…
ศิลปะใคร ศิลปะมัน…
ไม่ชอบก็อย่าไปสนใจ
ไม่ใช่เรื่องที่ต้องไปเหยียดผิว
